بنیانگذار

سیمین مهدی زاده نادری
متولد 1331، متأهل
مدرک تحصیلی: فوق لیسانس پیوسته مهندسی شیمی از دانشگاه شیراز 1355 - 1350
فوق لیسانس مهندسی هسته ای از دانشگاه شیراز 1358 - 1355
عضو هیأت علمی بازنشسته بخش مهندسی هسته ای دانشگاه شیراز
عضو هیأت مؤسس انجمن حفاظت در برابر اشعه ایران
عضو هیأت مدیره انجمن حفاظت در برابر اشعه ایران
عضو انجمن فیزیک بهداشت آمریکا
بیش ازچهل مقاله ژورنال و بیش از هشتاد مقاله کنفرانس داخلی و بین المللی

پیام بنیانگذار

نگاهی به چالش های زیست محیطی ایران که در طول دهه گذشته بسیاری از نقاط کشور را در برگرفته، هر ایرانیِ مسئولی را به تفکر و چاره اندیشی در این خصوص وا می دارد. چالش هائی نظیر کمبود آب و کاهش شدید سطح آب های تحت الارضی، خشک شدن تالاب ها و دریاچه ها، آلودگی هوا بویژه در برخی از شهرهای کشور، افزایش ریزگردها در هوای بسیاری از نقاط کشور و آلودگی آب و خاک با مواد آلاینده مختلف بسیار نگران کننده و تامل برانگیز است. پیامدهای منفی این چالش ها متنوع بوده، از تخلیه شهرها، روستاها و افزایش حاشیه نشینی شهرهای بزرگ گرفته تا افزایش نرخ ابتلا به سرطان و بیماریهای قلبی، عروقی و تنفسی، هزینه های بسیار سنگینی را بر کشور تحمیل نموده است. تمامی موارد فوق حاصل توسعه ناپایداری است که استفاده از تکنولوژی را بدون توجه به فرهنگ سازی، ارائه آموزش های لازم، نظارت دقیق و اعمال مقررات طی دهها سال در کشور میسر ساخته است. از سوی دیگر، در طول دودهه گذشته تلاش های قابل توجهی در جهت استفاده از فن آوریهای صلح آمیز هسته ای، اعم از تولید برق با نیروگاههای هسته ای، تولید رادیوایزوتوپها با شتاب دهنده ها، درمان بیماران سرطانی با شتاب دهنده ها، تشخیص بیماریها با سیستم های تصویربرداری مختلف و استفاده از رادیو ایزوتوپ ها در پزشکی هسته ای در کشور به عمل آمده است.

چالش جدی دیگری که فراروی کل جامعه بشری است کاربرد بسیار گسترده پرتوهای غیریونساز بویژه امواج رادیوئی و مایکرویو می باشد. امروزه تک تک افراد جامعه در دریای وسیعی از این امواج بصورت پیوسته غوطه ورند که در این رابطه می توان به استفاده بسیار زیاد از گوشی های موبایل، مودم ها، آنتن های مخابراتی و غیره اشاره نمود. این سطح از مواجهه با پرتوهای غیریونساز، به هیچ وجه قابل مقایسه با مواجهه بشر با پرتوهای یونساز نبوده و بسیار فراتر از آن می باشد. از آنجا که اثرات بیولوژیکی برخی از پرتوهای غیریونساز نظیر امواج رادیوئی و مایکرویو هنوز بطور کامل شناخته شده نیست، لذا این سطح بسیار زیاد از مواجهه با این امواج می تواند قابل تأمل و بحث برانگیز باشد و می بایست بصورت جدی مورد بررسی قرار گیرد، بویژه توجه به اثر دز تجمیعی پرتوهای غیریونساز در طول زندگی قابل تأمل است.

به موازات این برنامه ها، دانشگاههای مختلف نیز در سطح کشور اقدام به آموزش دانشجویان در مقاطع مختلف تحصیلی و در گرایش های مرتبط نظیر فیزیک هسته ای، فیزیک پزشکی، مهندسی هسته ای، رادیوبیولوژی، بیوفیزیک و غیره نموده اند. سازمان انرژی اتمی ایران نیز قدم های مهمی از جمله تصویب" قانون حفاظت در برابر اشعه" اجرا و اعمال این قانون در سطح کشور نموده است.

حال سوالی که در اینجا مطرح می شود این است که در کشوری که طی دهها سال از بسیاری از علوم و فنون جدید بصورت ناکارآمد استفاده شده و در نتیجه گرفتار اثرات "توسعه ناپایدار گردیده است، تا چه حد می توان انتظار داشت که علوم و فنون هسته ای بصورتی کارآمد و در جهت توسعه پایدار به کار گرفته شود؟

شخصاً بعنوان فردی که نزدیک به چهار دهه عملاً شاهد اجرای "فیزیک بهداشت پرتوها" در صنایع، مراکز پزشکی، دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی در کشور بوده و بعلاوه سالیان زیادی را صرف آموزش و پژوهش در زمینه "فیزیک بهداشت پرتوها" نموده ام، نگران کم توجهی به اهمیت لزوم افزایش آگاهی های همگانی و فرهنگ کار با پرتوها و مواد پرتوزا، آموزش علمی و عملی مناسب در دانشگاهها و اجرای دقیق اصول آن در سطوح مختلف کار با پرتوها در کشور می باشم. واقعیت این است که اثرات ناگوار پرتوگیری های غیر موجه و حوادث و سوانح هسته ای نه تنها محدود به محل وقوع و ساکنین آن محل در زمان حال نخواهد بود، بلکه عواقب آن می تواند گریبانگیر سایر نقاط کشور و یا حتی منطقه و نیز نسلهای بعدی گردد. بنابراین ایجاد بستر مناسب برای توسعه پایدار در زمینه فناوریهای صلح آمیز هسته ای از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. منظور از بستر مناسب برای توسعه پایدار در فناوریهای هسته ای در یک کلام و بصورت خلاصه، خارج کردن مقوله "فیزیک بهداشت پرتوها" از حاشیه به متن جامعه است.

خوشبختانه در زمینه فناوریهای هسته ای، کشور ما در ابتدای مسیر دستیابی به این فن آوری ها است و تاکنون نیز در ایران حادثه هسته ای مهمی روی نداده است در عین حال قدم های مهم و موثری نظیر تصویب قانون حفاظت در برابر اشعه و اجرای آن در کل کشور نیز برداشته شده است. بااینحال آنچه امروز در کشور ما در خصوص "فیزیک بهداشت پرتوها" در حال انجام است، اعم از آموزش، پژوهش، اجرا و نظارت به اجرای اصول حفاظت در برابر اشعه در حد حاشیه است نه متن مسئله دیگر اینکه "فیزیک بهداشت" در دانشگاهها غالباً توسط کسانی تدریس می شود که در عمل سر رشته ای در این زمینه ندارند و صرفاً بصورت نظری با مبانی این علم کاربردی آشنایی دارند. عدم نظارت مستمر، دقیق و قاطع بر عملکرد واحدهای کار با اشعه از مهم ترین موانع دستیابی به هدف توسعه پایدار در زمینه فناوریهای هسته ای است. در این خصوص می توان به مراکز تشخیصی-درمانی که روزانه با هجوم تعداد کثیری از بیماران مواجه می باشند و در برخی از موارد به همین دلیل اصول حفاظت در برابر اشعه را چندان مورد توجه قرار نمی دهند، اشاره نمود و بهمین دلیل مسئولین فیزیک بهداشت در مراکز درمانی تشخیصی از توان و قدرت لازم برای اعمال قانون برخوردار نیستند. در بسیاری از صنایع نیز اعمال مبانی حفاظت در برابر پرتوها با چالش های زیادی مواجه است. مسئولین فیزیک بهداشت در صنایع در مواردی از تجربه و دانش کافی برخوردار نبوده و تحت فشار کار جهت تسریع در امور از اعمال قوانین و مقررات صرفنظر می نماید. لذا نظر به برنامه توسعه فناوریهای هسته ای در کشور طی دهه های آتی و با عنایت به نتایج تاسف بار توسعه ناپایدار در زمینه های مختلف نظیر کشاورزی، صنایع، نفت و پتروشیمی، سدسازی، شهرسازی و سایر امور عمرانی در کشور، به نظر می رسد برای پرهیز از بروز مشکلات مشابه در زمینه های فناوریهای هسته ای، لازم است از هم اکنون کارشناسان و مسئولین امر حفاظت در برابر پرتوها، با اقداماتی سنجیده و کارآمد و هماهنگ، نسبت به بررسی و تشخیص به موقع چالش های فراروی توسعه فناوریهای هسته ای در کشور اقدام و راه حل های مناسبی را به مسئولین ذیربط ارائه نمایند.

در پایان لازم می داند توجه همه عزیزان را بار دیگر به وضعیت تاسف بار محیط زیست در کشور جلب و یادآوری نماید که هریک از ما به عنوان یک شهروند، یک کارشناس، یک مسئول تصمیم گیرنده، یک مسئول اجرائی و یک مسئول نظارت کننده، در ایجاد وضعیت نامناسب فعلی محیط زیست کشور عزیزمان ایران در حد خود و در پیشگاه خداوند و نسلهای آینده مسئولیم و باید پاسخگو باشیم. رفع مشکلات فعلی محیط زیست در ایران مستلزم عزم ملی، برنامه ریزی صحیح و تلاش شبانه روزی همگانی است که می تواند ده ها سال به طول انجامد، اما از آنجا که کشور ما در آغاز فعالیت های صلح آمیز هسته ای است و می توان با یک برنامه ریزی اصولی و عزم ملی با همکاری همه مسئولین از جمله سازمان انرژی اتمی، وزرات علوم، تحقیقات و فناوری، وزارت بهداشت، درمانی و آموزش پزشکی، وزارت نیرو، وزارت صنایع و معادن، وزارت کار و سایر سازمانها و نهادهای ذیربط از یک سو و همه اساتید، دانشجویان و کارشناسان مرتبط با امر حفاظت در برابر اشعه از تکرار تجربیات تلخ پیشین در این خصوص جلوگیری نمود، بویژه اینکه استفاده غیر اصولی از منابع مولد پرتو هزینه بسیار سنگین تری را بر جامعه ما تحمیل خواهد نمود. حال وقت آن است که هریک از ما از خود بپرسیم تا چه حد به وظیفه خود در این رابطه عمل کرده ایم؟ مسلماً آیندگان ما را مورد قضاوت قرار خواهند داد. باشد که در این زمینه سربلند باشیم.

پیشنهاد اینجانب مبنی بر اعطای "جایزه فیزیک بهداشت سیمین" به دانشجویان رشته های مرتبط با فناوری های هسته ای نیز با هدف برداشتن قدمی هر چند بسیار کوچک در راستای اهداف فوق الذکر بوده است. جای خوشبختی بسیار است که این امر با استقبال بسیار زیاد مرکز تحقیقات تابش دانشگاه شیراز و انجمن حفاظت در برابر اشعه ایران قرار گرفت. در همین جا لازم می داند از همه عزیزانی که در مرکز تحقیقات تابش دانشگاه شیراز و انجمن حفاظت در برابر اشعه ایران همکاری مستمر و مؤثری داشته اند قدردانی و سپاسگزاری نمایم، بویژه جناب آقای دکتر رضا فقیهی معاون پژوهشی دانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه شیراز، خانم دکتر صدیقه سینا رئیس مرکز تحقیقات تابش و مسئول فیزیک بهداشت کل دانشگاه شیراز و جناب آقای دکتر محمدرضا کاردان رئیس پژوهشکده راکتور سازمان انرژی اتمی ایران و رئیس سابق انجمن حفاظت در برابر اشعه ایران قدردانی و سپاسگزاری نمایم.

با سپاس و احترام
سیمین مهدی زاده نادری
بنیانگذار جایزه فیزیک بهداشت سیمین

هیئت امناء جایزه ی سالانه ی فیزیک بهداشت سیمین

سرکار خانم مهندس سیمین مهدی زاده یا نماینده ی قانونی وی
رئیس مرکز تحقیقات تابش دانشگاه شیراز
رئیس انجمن حفاظت در برابر اشعه ایران

وظایف هیئت امناء

انتخاب هیئت داوران سالانه
نظارت بر روند کلی امور جایزه
تعیین مبلغ سالانه جایزه

هیأت داوران

هیأت داوران هر دوره جایزه فیزیک بهداشت سیمین، شامل همه اعضاء محترم دائم و منتخبی از اعضاء محترم مدعو می باشند. شایان ذکر است که اعضای محترم مدعو از اعضای هیأت مدیره سابق و فعلی انجمن حفاظت در برابر اشعه ایران می باشند.

اساسنامه جایزه فیزیک بهداشت سیمین

جایزه ی سالانه ی فیزیک بهداشت سیمین از طرف بنیانگذار این جایزه، خانم مهندس سیمین مهدی زاده نادری و با همکاری انجمن حفاظت در برابر اشعه ایران، به منظور پیشرفت و تشویق دانشجویان رشته های مرتبط با پرتوها (مهندسی هسته ای، فیزیک پزشکی، فیزیک هسته ای، رادیولوژی، رادیوبیولوژی، مهندسی بهداشت محیط، مهندسی بهداشت حرفه ای و سایر رشته ها)، به انجام تحقیقات کاربردی مورد نیاز کشوردرزمینه بهداشت پرتوها، با ضوابط زیر در نظر گرفته شده است.